Februari 2019 – Ik begin met het doorspelen van de stukken. Het zijn de 10 stukken uit Op een overwoekerd pad van Janacek. Ze zijn voor mij ongrijpbaar prachtig. Ik kan ze niet vatten. Ik kan niet begrijpen waarom ze klinken zoals ze klinken, waarom ze zo mooi zijn als ze zijn. Ze roepen beelden en gevoelens op die moeilijk zijn om in woorden te vatten. Maar daar is het ook muziek voor! Voor mij is dit echt waar muziek voor is; ze spreekt iets uit wat niet in woorden te doen is. De beelden en gevoelens die in mij opkomen probeer ik toch als woorden op te schrijven, zodat ik daar later – tijdens het componeren – hopelijk weer naar terug kan, om met die beelden te gaan spelen. Ik merk bij verschillende stukken dat ik alles zie in een avondlicht. Het late zonlicht, dat warme oranje licht op de straatstenen. De zomerkoelte van een donkere avond, en de nacht. Dromen, van fantastie tot nachtelijke dromen tot toekomstwensen, spelen een grote rol.