Je kent het wel van kleine kinderen. Een jongetje is aan het frunniken met een dingetje dat op een bepaalde manier moet. Open, of dicht, of uit elkaar, of wat dan ook. De verleiding om het werkje uit zijn handen te nemen is groot, “laat mij dat maar even doen”. Want je weet: jij kan dat veel sneller en handiger dan hij. Je hand reikt al naar dat dingetje, maar het jochie houdt het extra stevig vast. “Zellef doen!” roept hij verontwaardigd.

En gelijk heeft ie. Wanneer je leert dat je iets zelf kan, of zelf kan leren, geeft dat je een trots gevoel en zelfvertrouwen voor in de toekomst. Dus laat hem lekker nog maar even frunniken. Zelf heb ik er nogal een handje van om alles zellef te willen doen. Nog steeds, of alsnog, of ondanks dat ik het vroeger ook al deed. Ik ben bijvoorbeeld vaak op zoek geweest naar inspirerende pianodocenten, maar als ik ze dan eenmaal had gevonden, was ik meestal toch te eigenwijs om het op zijn of haar manier te doen. “Zelf uitzoeken”.

Vorig jaar heb ik ongeveer 45 uur gewerkt aan het maken van een zeer eenvoudig ogende flyer, in Word, wat echt een ongelofelijke klus was want bij elk woordje dat ik veranderde moest ik de hele tekst opnieuw invoeren (maak nooit een flyer in Word). Maar ik wilde het per se zelf doen. Ik heb er geen spijt van, want nu weet ik hoe tijdrovend zoiets kan zijn en denk ik twee keer na voordat ik zelf een flyer ga maken.

Zonde van je creativiteit

Onlangs hoorde ik in een podcasts het volgende voorbij komen: “Musici zijn kunstenaars. Ze hebben muziek als medium, maar ze willen vooral creatief bezig zijn. Daarom gaan ze algauw zelf aan de slag met het maken van websites, banners, flyers etc. Maar” voegden zij eraan toe “hoe creatief je ook bent, laat dit werk alsjeblieft over aan iemand die er echt goed in is. Je ziet gewoon het verschil tussen een prof en een blije creatieveling. Het is eigenlijk zonde van je creativiteit, want jij bent het beste in muziek maken. Stop daar je energie in.”

Daarin moet ik haar wel gelijk geven. En ik moet zeggen: ik doe echt wel mijn best. Ik heb eerder al de hulp ingeschakeld van een websitebouwer (godzijdank dat ik dat niet zelf ben gaan uitvogelen), een fotografe, een kunstenares, en een producer. En hoe eigenwijs ik ook ben; ik durf het werk aan hen over te laten, en dat geeft een heerlijk gevoel.

De volgende stap is het vinden van een booker. Want wat dat betreft, heb ik – door het in eerste instantie toch zo graag zellef te willen doen – ook alweer iets geleerd: op sommige gebieden zal ik een kind blijven dat frunnikt met een dingetje wat maar niet wil lukken. En als ik zelf kan inzien dat het gewoon voor mij te hoog gegrepen is, en dat ik er ook helemaal niet blij van wordt, kan het een idee zijn om het toch maar even aan een volwassene over te laten.

Maar…creatief zijn blijft leuk, en wat afwisseling in het medium geeft mij een goeie energie. Daarom schrijf ik graag, en maak ik korte filmpjes zoals deze purepianoloop #4 Luchtwapper.

Je ziet inderdaad dat het niet door een prof is gedaan. Maar dat heeft ook wel weer zijn (kinderlijke?) charme, toch?