Blog
Een ontmoeting met de muziek van Ariadne Philine. Maar ook met haar worstelingen en keuzes als mens in de muziekwereld, haar onzekerheden, haar kracht, haar overwinningen en haar inspiratiebronnen.
Ik wil dus ik tril
Wat is toch die spanning? Waarom doet mijn maag zo raar? Waarom trillen mijn handen? Waarom moet ik de hele tijd zo diep ademhalen? Kennelijk is er iets spannend, of komt er iets aan dat spannend is. Een ontmoeting met een nieuw persoon, een piercing laten zetten (ik noem zomaar iets he), iets uitspreken wat kwetsbaar voelt, een concert geven. ‘Ik wil dus ik tril’ heb ik op een bord geschreven dat in mijn werkkamer staat. Soms wissel ik de spreuk af met ‘ik leef dus ik beef’, wat ongeveer op hetzelfde neerkomt. Want trillen is beven en willen leven en zonder willen zouden we ook niet trillen en ik ga nu proberen uit te leggen hoe ik denk dat dat werkt.
Liberty – Doe het in jij-stijl
Ik heb iets met film. Mijn eindscriptie voor mijn master aan het conservatorium ging over het muzikaal begeleiden van zwijgende films. Mooie trage zwart-wit films met veel dramatiek en romantiek. De verhaallijn vond ik niet altijd even geweldig, maar de beelden brachten mij naar een heerlijke sprookjesachtige wereld. Sinds die tijd heb ik ergens nog het verlangen bewaard om daar nog eens iets mee te doen; muziek componeren bij film. Nu kwam er begin dit jaar een mogelijkheid om daar eens een stap in te zetten; ik kon een film live begeleiden aan de piano, tijdens het Nederlands Silent Film Festival. Fantastisch! Alleen toen ik hoorde welke film dat was, kreeg ik het toch wel een beetje benauwd…
Tussen ja en nee en twijfel en trots
Een paar jaar geleden zei ik ‘nee’ tegen allerlei soorten schnabbels* waarbij ik niet de muziek kon spelen die ik wilde spelen. En daarmee zei ik ‘ja’ tegen mijn eigen muziek ontdekken en echt muzikaal bezig zijn. Dat was een goede beslissing, want daardoor doe ik nu wat ik doe. Daardoor had ik na verloop van tijd genoeg mooie pianostukken om een cd op te nemen. Daardoor heb ik gevonden wat ik echt wil doen. Maar ook daardoor moet ik nu weer opnieuw beginnen met de zoektocht naar ‘schnabbels’, maar dan de goeie. Dat is nog geen gemakkelijke tocht, en ik word vaak geconfronteerd met een innerlijke stem die vraagt: “wil ik dit wel echt? Is dit ja of nee?”
Jaloeziebeest
Op dit moment luister ik naar een playlist op Spotify die – volgens Spotify – zou moeten aansluiten bij mijn smaak. Het genre is ‘classical’, en pianomuziek heeft een groot aandeel. Maar om eerlijk te zijn: ik vind het niks. Helemaal niks. Ik vind het gewoonweg slechte muziek. Ik klik op de naam van de artiest, en zie dat deze pianist zo’n 400.000 luisteraars per maand heeft. En op zijn site ontdek ik dat er een geweldige theatertour voor hem in het vooruitzicht ligt. Mijn hart krimpt ineen en jaloezie welt op. (meer…)
Zellef doen
Je kent het wel van kleine kinderen. Een jongetje is aan het frunniken met een dingetje dat op een bepaalde manier moet. Open, of dicht, of uit elkaar, of wat dan ook. De verleiding om het werkje uit zijn handen te nemen is groot, “laat mij dat maar even doen”. Want je weet: jij kan dat veel sneller en handiger dan hij. Je hand reikt al naar dat dingetje, maar het jochie houdt het extra stevig vast. “Zellef doen!” roept hij verontwaardigd. (meer…)
Meld je aan voor de nieuwsbrief en ontvang voorproefjes van haar nieuwst gecomponeerde muziek, en blijf op de hoogte van haar komende concerten en projecten.
Meld je nu aan het ontvang een improvisatie en een blog speciaal voor jullie nieuwsbrievers!